<i></i><i></i>帝王蟹，笑<i></i>着身<i></i><i></i>肖景琦，“<i></i>出血<i></i>感觉，如何？”
肖景琦漫<i></i>经<i></i><i></i>吃着<i></i><i></i>蟹腿，然后给自己姑娘剥<i></i><i></i>些蟹肉，之前<i></i>送过<i></i><i></i>，发现根本用<i></i>着自己，于<i></i><i></i>就留下来，准备<i></i>会儿自己吃。
柳河过来说话，<i></i>算<i></i>听，<i></i>撇嘴，“<i></i><i></i>听什<i></i>？”
柳河笑，“叫声哥哥，<i></i>帮<i></i>分担<i></i>半。”
肖景琦怒极<i></i>笑，“<i></i>可真行，<i></i><i></i><i></i>眼里，<i></i><i></i>穷，穷得<i></i>顿饭都请<i></i>起<i></i>那种？”
柳河摊<i></i>，“养孩子，压力<i></i>，能节约<i></i>点<i></i><i></i>点，<i></i>怎<i></i><i></i>点觉悟都<i></i><i></i>？”
肖景琦翻白眼，“轮<i></i>到<i></i>来说教啊，<i></i>给肖肖<i></i>嫁妆绝对<i></i>含酸，<i></i>家<i></i>洲<i></i>后<i></i><i></i>娶媳妇儿<i></i>，多准备点聘礼才<i></i>真。”
柳河，“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>穷吗？”
肖景琦<i></i><i></i>，“那<i></i><i></i>着<i></i>穷吗？”
两<i></i><i></i>眼瞪小眼<i></i>，居然谁也<i></i>驳<i></i><i></i>谁，更<i></i>谁也说服<i></i><i></i>谁。
<i></i>自<i></i>开目光，安静吃饭。
好<i></i>会儿，