味，<i></i>还<i></i>眼高于顶。
“<i></i><i></i>七星续<i></i>丹。”
叶凡掏出<i></i>颗药丸递给宋母，语<i></i>平淡而出：
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>什<i></i>蛊毒，<i></i><i></i><i></i>被折磨死前服用，就能再<i></i>二十四小时。”
“<i></i><i></i><i></i>时<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>着，就足够救治受害<i></i>。”
“<i></i>们拿<i></i><i></i>备<i></i>时之需，等下<i></i><i></i>十八号，<i></i>会赶<i></i>南陵帮忙对付苗凤凰。”
叶凡补充<i></i>句：“<i></i><i></i>共制造<i></i>三十颗药丸，足够<i></i>们用<i></i>段日子<i></i>。”
“七星续<i></i>丹？”
宋母<i></i>着叶凡掌<i></i><i></i>丑陋药丸，脸<i></i><i></i><i></i>丝嫌弃：
“<i></i><i></i><i></i>能压制任何蛊毒？”
虽然叶凡昨晚<i></i>针治好熊婆婆面瘫，可宋母还<i></i><i></i>点恍惚，对叶凡能压制蛊毒觉得<i></i>太真实。
还<i></i>压制任何蛊虫<i></i>药丸。
叶凡<i></i>耐烦出声：“<i></i>相信<i></i>话，就找<i></i>识货<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“那就<i></i><i></i><i></i>。”
宋母懒洋洋<i></i>挥<i></i>：“熊婆婆，把蛊虫拿<i></i>来。”
熊婆婆<i></i>快现身，<i></i>里端着<i></i>股透<i></i>蛊钟<i></i>来，里面<i></i><i></i><i></i>黑色蛊虫<i></i>断窜来窜<i></i>