t;/i>语。
“剑石乃至宝,对于剑修来说,更<i></i><i></i><i></i>宝物,如<i></i>林<i></i>友能<i></i><i></i>石之<i></i><i></i>剑<i></i>悟出,<i></i>仅实力能得到<i></i>升,也会让圣主<i></i><i></i>高<i></i>三分!”
王岳笑着说<i></i>。
“<i></i>吗?”
林峰走<i></i>近前,<i></i><i></i>触<i></i>到剑石之<i></i>,<i></i><i></i>掌<i></i>之<i></i>顿时传来<i></i>阵刺痛,摊开<i></i><i></i>,<i></i>本<i></i>暇<i></i>掌<i></i><i></i>刻却<i></i>伤痕累累,血迹斑斑…
<i></i><i></i>被剑石<i></i>部<i></i><i></i>形剑<i></i>所伤….
“<i></i>剑<i></i>竟然能伤<i></i>真身!”
林峰眼<i></i>划过<i></i>缕精光。
“忘记跟林<i></i>友说<i></i>,<i></i>剑石虽<i></i>至宝,<i></i>参悟也须小<i></i>翼翼,<i></i>免遭受<i></i>噬…”
王岳“好<i></i>”<i></i>前<i></i>醒。
言下之<i></i>,<i></i><i></i>小<i></i><i></i>点就<i></i>事,<i></i>会产生什<i></i>危险。
“<i></i>们先<i></i>拜访,<i></i><i></i><i></i>里参悟<i></i>下试试<i></i>!”
林峰<i></i><i></i><i></i>师兄<i></i>二师姐。
“小师弟,事<i></i><i></i>些<i></i>对劲。<i></i>种剑<i></i>至宝怎<i></i>可能<i></i>丢垃圾<i></i>般丢<i>&